Παγωτό: η άγνωστη ιστορία του

Μάθετε πως εξελίχθηκε το παγωτό και ελάτε να κάνουμε  μια ιστορική αναδρομή στο δημοφιλές γλυκό του καλοκαιριού…

Η προέλευση του παγωτού ανάγεται από τον δεύτερο αιώνα π.Χ παρόλο που καμία συγκεκριμένη χρονολογία ούτε κάποιος εφευρέτης  έχουν  αναμφισβήτητα θεωρηθεί ότι το έχουν εφεύρει. Γνωρίζουμε ότι ο Μεγάλος Αλέξανδρος απολαύανε χιόνι και πάγο σερβιρισμένα με μέλι και νέκταρ. Οι Βιβλικές αναφορές επίσης φανερώνουν ότι ο Βασιλιάς Σολομών ήταν λάτρης των ροφημάτων μαζί με πάγο κατά τη διάρκεια της εποχής του θερίσματος. Κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο Καίσαρας (54-86 ΜΧ) συνήθιζε να στέλνει άτομα στα βουνά για να μαζέψουν χιόνι, το οποίο κατόπιν εμπλουτιζόταν με φρούτα και χυμούς.

Χιλιάδες χρόνια μετά, ο Μάρκο Πόλο είχε επιστρέψει στην Ιταλία από την Άπω Ανατολή φέρνοντας μαζί μια συνταγή που έμοιαζε σε αυτό που τώρα αποκαλείται sherbet . Οι ιστορικοί εκτιμούν ότι αυτή  η συνταγή εξελίχθηκε σε συνταγή για παγωτό γύρω στον 16^ο αιώνα. Η Αγγλία φάνηκε να έχει εφεύρει το παγωτό την ίδια περίοδο ή ακόμη και πολύ πιο πριν από τους Ιταλούς. «Το παγωτό» όπως αποκαλείτο, έκανε εμφανή την παρουσία του  στο τραπέζι του φαγητού του Κάρολου Ι το 17^ο αιώνα. Στη Γαλλία το παγωτό εισήχθη ως παγωμένο επιδόρπιο το 1553 από την Ιταλίδα Catherine de Medici όταν αυτή νυμφεύτηκε τον Χένρι τον Πρώτο της Γαλλίας.  ¨Ηταν μόνο το 1660 που το παγωτό έγινε διαθέσιμο στον ευρύτερο πληθυσμό. Ο Σικελιανός Procopio εισήγαγε μια συνταγή για παγωτό  στο καφέ Procope το πρώτο καφέ στο Παρίσι, μια συνταγή όπου το παγωτό ήταν  φτιαγμένο με γάλα, βούτυρο και αυγά.

Ένα Παγωτό για την Αμερική

Η πρώτη επίσημη αναφορά για παγωτό στον λεγόμενο Νέο Κόσμο προέρχεται από ένα γράμμα το 1744 από μια καλεσμένη του Κυβερνήτη στην  Πολιτεία Maryland, του William Bladen. Η πρώτη διαφήμιση για παγωτό σε αυτή τη χώρα εμφανίστηκε στην εφημερίδα της Νέας Υόρκης, τη Gazette στις 12 Μαίου το 1977, όταν ο ζαχαροπλάστης  Philip Lenzi  ανακοίνωσε ότι το παγωτό είχε γίνει διαθέσιμο στο εμπόριο «σχεδόν καθημερινά».  Τα αρχεία που φυλάσσονται στην Chatham Street, Νέα Υόρκη από ένα έμπορο, φανερώνουν ότι ο Πρόεδρος της Αμερικής Τζωρτζ Ουάσινγκτον ξόδεψε σχεδόν 200 δολάρια για παγωτό το καλοκαίρι το 1790. Τα αρχεία απογραφής στο ¨Ορος Βέρνον στα οποία αποκτήσαν πρόσβαση ύστερα από το θάνατο του Ουάσινγκτον, αποκάλυψαν ότι υπήρχαν «δύο κατσαρόλες από κασσίτερο για παγωτό». Ο Πρόεδρος Τόμας Τζέφερσον είχε προτίμηση σε μια συνταγή με 18 βήματα για παγωτό που ομοίαζαν μια μοντέρνα Αλάσκα. Το 1813, η πρώτη κυρία Dolley Madison σέρβιρε ένα καταπληκτικό παγωτό με φράουλα στο δεύτερο συμπόσιο εγκαινίων στον Λευκό Οίκο.

Έως και το 1800, το παγωτό παρέμενε ένα σπάνιο και εξωτικό επιδόρπιο που το απολάμβαναν κυρίως μέλη της ελίτ. Γύρω στο 1800, τα μονωμένα ιγκλού εφευρέθηκαν. Η κατασκευή παγωτού σύντομα έγινε βιομηχανία στην Αμερική, με πρωτοπόρο το 1851 έναν διανομέα γάλατος από την Βαλτιμόρη, τον Jacob Fussell. ¨Όπως και σε άλλες Αμερικάνικες βιομηχανίες, η παραγωγή παγωτού αυξήθηκε λόγω καινοτομιών στην τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένων των ψυγείων, τους ομογενοποιητές, το ηλεκτρικό ρεύμα και τα μοτέρ, τις μηχανές για πακετάρισμα, και νέες ψυκτικές διαδικασίες και εξοπλισμούς. Επιπλέον, τα μηχανοκίνητα οχήματα διανομής άλλαξαν δραματικά τη βιομηχανία. Λόγω της εξέλιξης τεχνολογικής προόδου, στις μέρες μας η συνολική ετήσια παραγωγή σε γαλακτοκομικά προϊόντα στις ΗΠΑ υπερβαίνει τα 1.6 δισεκατομμύρια γαλόνια.

Η διαθεσιμότητα του παγωτού σε ευρεία κλίμακα στα τέλη του 19^ου αιώνα επέφερε νέες δημιουργίες το 1874, όπου προέκυψαν τα καταστήματα  που πουλούσαν σόδα και το επάγγελμα του «κόπανου της σόδας» μιας και είχε εφευρεθεί το παγωτό με σόδα. Σε αντίδραση της  θρησκευτικής κριτικής για το ότι οι άνθρωποι τρώνε τις Κυριακές «αμαρτωλά» απολαυστικό παγωτό φτιαγμένο  με σόδα, οι έμποροι του παγωτού άφησαν κατά μέρους το ανθρακούχο νερό και εφηύραν στα τέλη του 1890 το παγωτό «Κυριακή»(Sunday). Η ονομασία αυτή σταδιακά άλλαξε σε «sundae» έτσι ώστε να αφαιρεθεί οποιοσδήποτε συσχετισμός με το «Sabbath»( μεσαιωνικής προέλευσης συνδεδεμένης με την εστίαση των μαγισσών τα μεσάνυχτα)

Το παγωτό έγινε ένα φαγώσιμο που λειτούργησε ως εθνικό σύμβολο κατά τη διάρκεια του 2^ου Παγκόσμιου Πολέμου, Κάθε παρακλάδι του στρατού προσπάθησε να ξεπεράσει τους άλλους σερβίροντας παγωτό στους στρατιώτες του. Το 1945, το πρώτο «πλεούμενο σαλόνι με παγωτό» χτίστηκε για τους ναυτικούς στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό. ¨Όταν η  Αμερική γιόρτασε τη νίκη της καταναλώνοντας παγωτό. Οι Αμερικάνοι κατανάλωσαν  πάνω από 20 λίτρα παγωτού ανά άτομο το 1946.. Τη δεκαετία του 1940 έως και του 1970, η παραγωγή παγωτού παρέμεινε σχετικά σταθερή στις ΗΠΑ. Καθώς άρχισε να πωλείται προ- πακεταρισμένο παγωτό στα σούπερ μάρκετ, τα παραδοσιακά μαγαζιά και αυτά που πουλούσαν παγωτό φτιαγμένο με σόδα άρχισαν να εξαφανίζονται. Τώρα, ειδικά μαγαζιά για παγωτό και μοναδικά εστιατόρια που είχαν στο μενού τους παγωτό άρχισαν να κερδίζουν έδαφος. Αυτά τα μαγαζιά και εστιατόρια ελκύουν πελάτες οι οποίοι θυμούνται τα μαγαζιά με παγωτό και σόδα περασμένων εποχών, καθώς και την νέα γενιά των οπαδών του παγωτού.