Α΄Παγκόσμιος πόλεμος: Τα πραγματικά αίτια

Αυτοί είναι οι λόγοι που ο πλανήτης οδηγήθηκε στον Μεγάλο Πόλεμο του 1914-1918.

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ήταν μια γενικευμένη παγκόσμια σύγκρουση που ξεκίνησε στην Ευρώπη, στις 28 Ιουλίου του 1914 και γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλο τον πλανήτη συμπαρασύροντας μαζί του περισσότερα από 100 διαφορετικά έθνη, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Γνωστός και ως Μεγάλος Πόλεμος, έγινε μεταξύ των Κεντρικών Δυνάμεων της Γερμανίας, της Αυστροουγγαρίας, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Βουλγαρίας, εναντίων των δυνάμεων της Αντάντ, ή των Ενωμένων Δυνάμεων, που αποτελούνταν κυρίως από τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Ρωσία, και την Ιαπωνία. Πολλοί είναι οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτό τον πόλεμο, και αυτοί είναι 5 από τους σημαντικότερους:

1. Η άνοδος της Γερμανίας

Για το μεγαλύτερο μέρος του 19^ου αιώνα, κυρίαρχες χώρες στον βιομηχανικό, στρατιωτικό και οικονομικό τομέα ήταν η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία. Αυτή η κυριαρχία βέβαια, δοκιμαζόταν όλο και περισσότερο μετά την γερμανική ενοποίηση το 1871. Η Γερμανία απέκτησε πολύ γρήγορα δύναμη, φτάνοντας τα επίπεδα παραγωγής και εξαγωγής των δύο κυρίαρχων χωρών. Μέχρι το τέλος του 19^ου αιώνα, η Γερμανία είχε γίνει η μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρώπη και επιθυμούσε να αυξήσει περισσότερο τη δύναμή της, σε παγκόσμια κλίμακα.

2. Μιλιταρισμός

Ο όρος του Μιλιταρισμού, είναι η πίστη και ιδεολογία ότι μια χώρα πρέπει να διαθέτει ισχυρή στρατιωτική δύναμη και να είναι ανοιχτή στην ιδέα της χρήσης της για την άμυνα ή την επίτευξη δικών της συμφερόντων. Ουσιαστικά χαρακτηρίζεται από τον υπερτονισμό των στρατιωτικών αξιών, έναντι άλλων πολιτικών, εκπαιδευτικών, κοινωνικών, ακόμα και ηθικών αξιών. Τα χρόνια πριν τον Α’ ΠΠ, οι κυβερνήσεις αρκετών Ευρωπαϊκών χωρών είχαν υιοθετήσει την ιδεολογία του μιλιταρισμού, και προσπαθούσαν να αυξήσουν και να ενισχύσουν τη στρατιωτική τους δύναμη με σκοπό την κυριαρχία εκτός συναγωνισμού.

3. Ιμπεριαλισμός και στόχευση της Αφρικής

Ο Ιμπεριαλισμός αποτελεί πολιτική επέκτασης της εξουσίας, όπου ένα έθνος ή κράτος, παίρνει τον έλεγχο ενός άλλου έθνους ή κράτους, και χρησιμοποιεί τους ανθρώπους και τα πλούτη του για να δυναμώσει. Οι Βρετανοί, είχαν έτσι τον έλεγχο, με τεράστιες αποικίες σε πολλές περιοχές του πλανήτη, όπως η Ινδία, η Αυστραλία και ο Καναδάς μεταξύ άλλων, καθιστώντας την Αγγλία ως την πιο ισχυρή χώρα στον κόσμο. Η Αφρική τότε, αποτελούσε τη γη του «νέου ιμπεριαλισμού», καθώς, προς το τέλος του 19^ου αιώνα, μόνο το 10% της έκτασής της ήταν υπό ευρωπαϊκή κατοχή, μέχρι το 1870. Αυτό το ποσοστό αυξήθηκε ραγδαία, φτάνοντας το 90% όταν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος το 1914. Όταν η Γερμανία μπήκε και αυτή στο παιχνίδι των αποικιών, συνειδητοποίησε ότι η Βρετανία και η Γαλλία είχαν ήδη κατακτήσει όλες τις σημαντικές στρατηγικά περιοχές. Έτσι, η Γερμανία άρχισε να εισβάλλει στην Αφρική, όπου υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων.

4. Ακραίος Εθνικισμός

Τα χρόνια λίγο πριν τον Α’ ΠΠ, οι πολίτες των Ευρωπαϊκών χωρών, και ιδιαίτερα αυτών που είχαν μεγάλη αποικιοκρατική δύναμη, είχαν πειστεί ότι το έθνος τους ήταν ανώτερο των υπολοίπων, σε πολιτισμικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο. Τα μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί προωθούσαν σε μεγάλο βαθμό την ιδεολογία του εθνικισμού, εξυψώνοντας τα δικά τους κατορθώματα και μειώνοντας τις άλλες χώρες. Επίσης, ο εθνικισμός είχε αρχίζει να εμφανίζεται και στα Βαλκάνια, όπου λαοί όπως οι Βόσνιοι, οι Έλληνες και οι Βούλγαροι φιλοδοξούσαν να ανεξαρτητοποιηθούν από την κατοχή της Οθωμανικής και της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας.

5. Δολοφονία του Φραγκίσκου Φερδινάνδου

Η αφορμή, ή σπίθα του πολέμου, άναψε με τη δολοφονία του διαδόχου του θρόνου της Αυστροουγγαρίας, Φραγκίσκου Φερδινάνδου και της συζύγου του, Σοφίας, από τον Σερβο-βόσνιο εθνικιστή Γκαβρίλο Πρίντσιπ, στο Σαράγιεβο, στις 28 Ιουνίου το 1914. Η Αυστροουγγαρία, θεώρησε υπεύθυνη για την δολοφονία την κυβέρνηση της Σερβίας, και της κήρυξε πόλεμο ακριβώς ένα μήνα μετά, στις 28 Ιουλίου.